Profesor Rudolf Weigl to wybitny polski wynalazca, biolog i immunolog. Jego kandydaturę wielokrotnie proponowano do Nagrody Nobla, a naukowcy z całego świata zjeżdżali do Uniwersytetu we Lwowie, by uczyć się metod badawczych od prof. Weigla, przy okazji zgłębiając tajniki biologicznej wiedzy.
W licznych źródłach profesor Rudolf Weigl opisywany jest jako zoolog, parazytolog, anatom porównawczy, histolog i entomolog. Weigl był profesorem biologii na Uniwersytecie we Lwowie, wyspecjalizował się w biologii i patologii wszy.
138 lat temu – 2 września 1883 roku – przyszedł na świat w Przerowie wynalazca pierwszej na świecie skutecznej szczepionki przeciw tyfusowi plamistemu Rudolf Stefan Jan Weigl. Rudolf Weigl rozpoczął badania nad tą chorobą i przenąszącymi ją pasożytami – wszami w czasie I Wojny Światowej, kiedy powołano go do wojska jako parazytologa, czyli osobę zajmującą się badaniem pasożytów. Stworzył wtedy na Uniwersytecie Lwowskim pracownię badawczą, w której stosował wszy jako zwierzęcia laboratoryjne do hodowli tyfusu.
W dwudziestoleciu międzywojennym „pogromca tyfusu” – jak czasem jest określany prof. Weigl – leczył chorych również poza granicami kraju, m. in. w Abisynii. Szczepionka na tyfus uratowała życie wielu belgijskich misjonarzy w Chinach oraz tysiące mieszkańców Chin.
Dzięki jego odkryciu, II wojna światowa była pierwszą wojną niedotkniętą plagą tyfusu plamistego.
Po wojnie kontynuował swoją pracę badawczą na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie na Uniwersytecie w Poznaniu. Jego śmierć była nagła. Odszedł 11 sierpnia 1957 roku w Zakopanem i został pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim.
Imię prof. Weigla nosi ulica, przy której we Wrocławiu znajduje się Instytut Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. Ludwika Hirszfelda Polskiej Akademii Nauk.
